Z włoskiego „Żelazna droga”, to specjalnie przygotowana trasa wspinaczkowa, wyposażona w stalowe liny, klamry, drabinki, stopnie i mosty, które ułatwiają wspinanie i zwiększają bezpieczeństwo. Osoby poruszające się po Via Ferrata są przypięte lonżą z absorberem energii do stalowej liny, co zabezpiecza je przed upadkiem.
Kurs Via Ferrata: Szkolenie wspinaczki w zakresie bezpiecznego i efektywnego poruszania się na drogach Via Ferrata.
Via Ferrata łączy elementy turystyki wysokogórskiej i wspinaczki, umożliwiając dostęp do eksponowanych terenów nawet osobom bez zaawansowanego doświadczenia wspinaczkowego. Drogi te mają różne stopnie trudności – od łatwych tras dla początkujących po ekstremalne, wymagające siły, techniki i odporności psychicznej.
Trudność Via Ferrata jest określana przez kilka różnych systemów klasyfikacji, w zależności od kraju i regionu.
1. Skala Hüslera (niemiecka) – najpopularniejsza w Europie Jest to jedna z najczęściej stosowanych skal, stworzona przez Kurta Hüslera.
2. Skala Schalla (austriacka) – stworzona przez Austriaka Eugena E. Schalla, stosowana głównie w Alpach Wschodnich.
3. Skala Francuska – stosowana głównie we Francji i Hiszpanii.
4. Skala Włoska (Dolomity) – w Dolomitach stosuje się bardziej opisową klasyfikację.
Więcej o skalach trudności (klik)
Asekuracja i ochrona przed upadkiem:
Używa się stalowej liny poręczowej, do której uczestnik jest przypięty lonżą z absorberem energii.
System ten minimalizuje ryzyko poważnego upadku, ale nie eliminuje go całkowicie (możliwy „wahadłowy” upadek między punktami kotwiącymi).
Nie ma potrzeby stosowania klasycznych metod asekuracji.
Via Ferrata jest bardziej przewidywalna pod względem asekuracji, ale mniej elastyczna niż wspinaczka klasyczna.
Trudność techniczna i styl wspinania:
Trasa jest przygotowana z klamrami, drabinkami i stalową liną, co znacznie ułatwia wspinanie.
W większości przypadków nie wymaga zaawansowanych umiejętności wspinaczkowych – to bardziej „turystyka wysokogórska” niż czysta wspinaczka.
W trudniejszych Ferratach (D-F) wymagane są siła i technika, ale nadal wykorzystuje się sztuczne ułatwienia.
Obowiązkowy sprzęt:
– Lonża z absorberem energii
– Uprząż wspinaczkowa
– Kask
– Dodatkowo mogą być używane rękawiczki, buty górskie, dodatkowe pętle do odpoczynku.
– Sprzęt jest specjalnie przystosowany do uprawiania Via Ferrata i nie nadaje się do klasycznej wspinaczki.
Via Ferrata jest prostsza pod względem wyposażenia, a jeżeli wspinaczka klasyczna.
Ryzyko i bezpieczeństwo:
– Ryzyko kontrolowane, jeśli używa się poprawnie lonży i sprzętu.
– Możliwe upadki „wahadłowe” między punktami asekuracyjnymi.
Główne zagrożenia:
– Błędy w przepinaniu się na linie asekuracyjnej
– Odpadnięcie na przewieszonym odcinku
– Upadek kamieni z góry (zwłaszcza w popularnych miejscach)
– Zator na trasie przy dużej liczbie osób
Via Ferrata jest bezpieczniejsza dla początkujących, ale niewłaściwe użycie lonży może prowadzić do poważnych wypadków.
Dostępność i przeznaczenie:
– Dostępna dla szerokiej grupy turystów – nie trzeba być wspinaczem, aby spróbować.
– Wymaga tylko podstawowej sprawności fizycznej i braku lęku wysokości.
– Często stanowi atrakcję turystyczną (np. Dolomity, Alpy, Tatry Słowackie, Karkonosze).
– Może być dobrym wprowadzeniem do wspinaczki.
Via Ferrata jest bardziej turystyczna i dostępna, podczas gdy wspinaczka klasyczna wymaga treningu i doświadczenia.
Przed rozpoczęciem przejścia Via Ferrata należy przeprowadzić dokładną kontrolę całego wyposażenia – zarówno własnego, jak i uczestników wyprawy.
– Uprząż wspinaczkowa,
– Lonża,
– Kask wspinaczkowy,
– Obuwie
– Rękawiczki
– Dodatkowy sprzęt
– Osobista kontrola przed startem
Podsumowanie – lista kontrolna przed wejściem, więcej
Program kursu:
• Definicja i historia Via Ferrata
• Rozgrzewka
• Klasyfikacja trudności dróg Via Ferrata, skala Hüsler, Schall, Francuska i Włoska
• Różnice między Via Ferrata a klasycznym wspinaniem
• Sprzęt i jego zastosowanie
• Omówienie niezbędnego sprzętu
• Uprzęże wspinaczkowe i uprzęże pełne
• Lonże z absorberem energii
• Kask wspinaczkowy
• Rękawiczki i obuwie
• Kontrola sprzętu przed wejściem na trasę
• Prawidłowe użytkowanie lonży Via Ferrata
• Omówienie dodatkowego sprzętu asekuracyjnego (lonże dodatkowe, przyrządy do autoasekuracji)
• Techniki poruszania się po Via Ferrata
• Efektywne i bezpieczne przepinanie się między odcinkami
• Prawidłowe ustawienie ciała w stosunku do stalowej liny
• Pokonywanie trudnych sekcji (pionowe, przewieszone, trawersy)
• Techniki odpoczynku i zarządzania energią
• Kiedy i jak stosować asekurację dodatkową
• Sposoby pomocy osobie, która utknęła
• Ratowanie osoby, która zasłabła lub straciła siły
• Komunikacja w zespole na Via Ferrata
• Planowanie i ocena ryzyka
• Jak wybierać trasę dostosowaną do poziomu
• Analiza warunków pogodowych
• Alternatywne drogi ewakuacyjne
• Praktyka w terenie
• Sprawdzenie i dopasowanie sprzętu
• Wprowadzenie do zasad bezpieczeństwa
• Praktyczne poruszanie się po Via Ferrata
• Ćwiczenie podstawowych technik poruszania się
• Symulacja trudnych sytuacji na trasie
• Sposoby radzenia sobie ze stresem i lękiem wysokości
• Nauka technik ratunkowych
• Techniki podchodzenia po linie w razie potrzeby
• Zastosowanie węzłów i improwizowanych technik asekuracyjnych
• Omówienie rzeczywistych wypadków i błędów
• Jak reagować w sytuacji awaryjnej (np. burza, awaria sprzętu, upadek uczestnika)
• Prowadzenie krótkiego odcinka Via Ferrata
Warunek przystąpienia do kursu, tutaj.